Соочени со епохалната транзиција која ги легитимира дигиталните технологии како неопходна алатка за гарантирање на правото на образование, се поставуваат прашања кои не’ спречуваат да ги комбинираме методологиите, свеста и иновациите на најдобар можен начин. Наставниците сè уште не се способни ефективно да дизајнираат дигитални наставни лекции и во хибридни ситуации (ученици со физичко присуство и истовремено ученици онлајн) и во мешани ситуации. Тие не само што треба да стекнат вештини за користење на софтвери и хардвери, туку мора да стекнат доверба во ефективноста на овој начин на предавање, да излезат од „комфорната зона“ на „традиционалната лекција“, соочувајќи се со новиот предизвик што го поставуваат условите на пандемијата.